Twee stel identieke stembanden

De zingende tweeling Peter & Engbert heeft wortels in de gospel, maar weert zich nu met een reeks theaterconcerten. “Wy binne wol tematysk fan aard.”

JACOB HAAGSMA

Peter Braam, uit Balk, is vijf minuten jonger dan broer Engbert, uit Ureterp. “Dat besykje ik noch altiten yn te heljen.” Maar hij is wel net iets langer. Zoek de verschillen bij deze eeneiige tweeling. Ze zittten beiden in het onderwijs. Peter als directeur van een basisschool en Engbert in de coaching. “Ik ha ek direkteur west, maar ik miste dochs it kontakt, mei folwoeksenen en bern. Peter is dêr wat makliker yn.”

Als ze samen liedjes schrijven, doet Peter doorgaans de tekst en Engbert de muziek. Peter: “Al dy barrégrepen en dat tokkelwurk, dêr is Engbert folle better yn.” Engbert: “Ik woe graach drummer wurde. Dat ha ik ek dien, mar mei de gitaar kinst mear. Dat no besykje ik eins drumritmes op de gitaar te spyljen.”

Dat ze hun eigen liedjes schrijven, is een stap vooruit. In het begin van hun carrière deden ze vooral liedjes van anderen, hun grote voorbeeld Simon & Garfunkel voorop.

Hun eerste cd uit 2003, gemaakt op initiatief van de respectievelijke echtgenotes, stond daar nog vol mee. Maar op de cd’s die volgden (de laatste, Grenzeloos, is nog niet zo lang uit), namen de eigen nummers hand over hand toe. Al staan er nog steeds een paar goedgekozen, vertaalde covers op.

Onderling spreken ze Nederlands, want zo zijn ze opgegroeid (in Hurdegaryp). Maar met het bezoek spreken ze Fries. Hun liedjes schrijven ze in beide talen, net hoe het uitkomt. Hun eerste zelfgeschreven liedje was in het Fries, wegens songfestival Liet. Peter: “Moarns ha’k de tekst skreaun, middeis hat Engbert de muzyk derby makke. Hartstikke leuk.” Goed, ze kwamen wel niet door de selectie, “mar dat wie wol in stimulâns”.

De broers zongen jaren bij de Lord’s Moor Singers, een gospelkoor in Heerenveen. Als duo zitten ze ook wel in dat circuit: ze bieden complete programma’s aan voor in de kerk. Maar, vinden ze, ook daarbuiten gedijen hun liedjes goed. Vandaar dat ze de sprong wagen naar het theatercircuit.

In hun eigen liedjes komen God en de Here Jezus niet voor. Toch gaan ze wel degelijk ergens over, en daar kan een kerkganger net zo goed mee uit de voeten als een minder gelovige. Engbert: “Wy binne net evangelisearjend, dat past net by ús. Mar wy binne wol tematysk fan aard, sa wol. Genietsje fan it libben, sjoch nei de dingen om jin hinne, stean iepen foar de wrâld.”

Dus is er ook ruimte voor een nummer als Terreur, al tien jaar oud, “mar it wurdt hieltyd aktueler”, zegt Peter. Engbert: “Yn de teaters is it fansels in hiel oare sfear as yn tsjerke. Mar dochs krije wy it wol werom fan de minsken. It falt harren op: it giet earne oer. Dan geane se dochs mei in bepaalde blik nei hûs ta. Ja, as wy dat mei ús muzyk dwaan kinne…” Peter: “Se moatte in momint ha fan: ferrek, o ja, sa sit it. Dingen dy’t wy yn t libben meimeitsje.”

Bij hun theatertournee worden ze begeleid door een voltallige band – bas, drums, toetsen, en Engbert speelt dus gitaar. Daarnaast doen ze sketches, ter vermaak maar ook om iets op te steken. En dan is er dus die samenzang. Die klinkt dus, je kunt het verwachten met twee stel identieke stembanden, fabelachtig. “Dan is it krekt of giet it folume omheech”, zegt Engbert. “Wy ha eins altyd wol tegearre songen. En doe ’t wy op simmerkamp yn Amearika wienen, makken wy dêrmei wol yndruk. ‘Go public’, seine se allegearre.”

Optredens: zaterdag, Kollumerzwaag; 13/2 Opende, 9/4 Hurdegaryp, 21/5 Koudum.